الزامات ارتباطی برای GMDSS چیست؟

اینGMDSSیک سیستم ایمنی مخاطرات و ارتباطات رادیویی شناخته شده بین المللی است که چندین دهه است که وجود داشته است. GMDSS یک سیستم خودکار کشتی به ساحل و کشتی به کشتی است که از ماهواره ها و/یا سیستم های رادیویی زمینی با فناوری تماس انتخابی دیجیتال استفاده می کند. این سیستم‌ها اطلاعات ایمنی و سیستم‌های ارتباطی را ارائه می‌کنند که کشتی‌ها را از خطرات ناوبری و شرایط آب و هوایی مطلع می‌کند و با فشار دادن یک دکمه، تماس‌های مربوط به موقعیت و اطلاعات شناسایی مربوطه را امکان‌پذیر می‌سازد. اینGMDSSبرای کشتی ها در سطح بین المللی توسط سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) ایمنی جان در دریا کنوانسیون (SOLAS)، 1974، با اصلاحات در سال 1988 اجباری شده است، و دارای نیروی یک معاهده بین المللی است. رویه‌های حاکم بر استفاده در توصیه‌های اتحادیه بین‌المللی مخابرات و مقررات بین‌المللی رادیویی آمده است و همچنین دارای نیروی یک معاهده بین‌المللی است.

آیا تجهیزاتی وجود دارد که برای همه کشتی های GMDSS مشترک باشد؟

به طور کلی، همهGMDSSکشتی‌ها باید یک EPIRB با فرکانس 406 مگاهرتز، یک رادیو VHF با قابلیت ارسال و دریافت DSC و تلفن رادیویی، یک گیرنده NAVTEX، یک SART، سیستم‌های قدرت پشتیبان برای فعال کردن ارتباطات اضطراری در صورت قطع برق اولیه و رادیوهای قابل حمل VHF دو طرفه داشته باشند.