کاربرد ناوبری چیست؟

جهت یابی، علم هدایت پیشه وری با تعیین موقعیت، مسیر و مسافت طی شده آن. ناوبری به یافتن راه رسیدن به مقصد مورد نظر، اجتناب از برخورد، صرفه جویی در مصرف سوخت و برنامه های جلسات مربوط می شود.

جهت یابیاز لاتین navis ("کشتی") و agere ("رانندگی") مشتق شده است. دریانوردان اولیه که سفرهای اکتشافی را آغاز کردند، به تدریج روش‌های منظمی را برای مشاهده و ثبت موقعیت خود، مسافت‌ها و مسیرهایی که طی می‌کردند، جریان‌های باد و آب، و مخاطرات و پناهگاه‌هایی که با آن‌ها مواجه می‌شدند، توسعه دادند. حقایق انباشته شده در مجلات آنها این امکان را برای آنها فراهم کرد تا راه خود را به خانه بیابند و آنها یا جانشینان آنها سوء استفاده های خود را تکرار و گسترش دهند. هر فرود موفقیت آمیز در خشکی به یک تابلوی راهنما در مسیری تبدیل می شد که می توان آن را دوباره ردیابی کرد و در مجموعه ای از اطلاعات قابل اعتماد در حال رشد ادغام کرد.

برای این رهیاب ها، خطر برخورد با کشتی دیگر ناچیز بود، اما با گسترش ترافیک در مسیرهای تعیین شده، اجتناب از برخورد به یک نگرانی تبدیل شد. تاکید از یافتن راه به حفظ فاصله ایمن بین کشتی هایی که در جهات مختلف با سرعت های مختلف حرکت می کنند تغییر کرد. کشتی های بزرگتر دیده می شوند اما برای تغییر سرعت یا جهت به زمان بیشتری نیاز دارند. هنگامی که بسیاری از کشتی ها در یک منطقه کوچک هستند، اقدام گریزان که برای جلوگیری از برخورد انجام می شود ممکن است کشتی های دیگر را به خطر بیندازد. این مشکل در نزدیکی بنادر شلوغ دریایی با محدود کردن کشتی‌های ورودی و خروجی به خطوط مجزا، که به وضوح با بیشترین فاصله عملی مشخص و تقسیم شده‌اند، کاهش یافته است. هواپیماها به قدری سریع حرکت می کنند که حتی اگر دو خلبان ممکن است به موقع یکدیگر را ببینند تا اقدام گریزان را آغاز کنند، اگر یکی از آنها حرکت دیگری را نادرست پیش بینی کند، مانورهای آنها ممکن است باطل شود. کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی زمینی مسئولیت تخصیص هواپیما به مسیرهای انتخابی را بر عهده دارند که احتمال برخورد را به حداقل می‌رسانند. ناوبری هوایی غیرنظامی عمیقاً تحت تأثیر الزامات پیروی از دستورالعمل های این کنترل کننده ها است.

ظهور کشتی‌های بخارپز در نیمه اول قرن نوزدهم، مشکل کاهش مصرف سوخت را به وظایف ناوبر اضافه کرد. به طور خاص، فراتر از یک فاکتور ایمنی خاص، حمل سوخت اضافی بدون نیاز ظرفیت بار را کاهش می دهد.

پایبندی به یک برنامه از پیش تعیین شده، موضوعی که در ناوبری فضایی در ارتباط با مصرف سوخت اهمیت حیاتی دارد، به دلایل متفاوتی در ناوبری دریایی و هوایی اهمیت یافته است. امروزه هر سفر یا پرواز یک پیوند واحد در یک شبکه هماهنگ حمل و نقل است که افراد و کالاها را از هر نقطه شروع به هر مقصد انتخابی حمل می کند. عملکرد کارآمد کل سیستم به اطمینان از شروع و پایان هر سفر در زمان های مشخص بستگی دارد.

ناوبری مدرن، به طور خلاصه، با یک سیستم حمل و نقل یکپارچه در سطح جهانی مرتبط است که در آن هر سفر از ابتدا تا انتها با چهار هدف اساسی مرتبط است: ماندن در مسیر، اجتناب از برخورد، به حداقل رساندن مصرف سوخت، و مطابقت با یک جدول زمانی تعیین شده.